انحصارطلبی در موسیقی کُردی

     

مقدمه دیار کُرد : در اینکه موسیقی کردی یکی از غنی ترین و با پشتوانه ترین موسیقی های نواحی ایران است ،شکی نیست. با وجود تمام مشکلاتی که در راه عرضه ی یک اثر هنری در حیطه ی فرهنگی کنونی کشور وجود دارد، از دیرباز هنرمندان بزرگی ظهور کردند و خدمات زیادی هم داشته اند که باید خدمات آنان  را ارج نهاد. ولی این مسئله نباید ما را از پرداختن به ضعف ها و مشکلات موجود  غافل سازد. با نگاهی به مطبوعات و سایت ها و... که در مناطق کردنشین فعال هستند فقدان فضای نقدی که به دور از شیفتگی و یا بغض به فعالان عرصه ی هنر بپردازد مشاهده نمی شود. فکر نکنم کسی باشد که از موفقیت های هنرمندان این سرزمین از جمله گروه کامکارها در عرصه ی بین المللی به خود نبالد و گوشه ای از این موفقیت ها هم در این وبلاگ قبلا انعکاس داده شده. ولی همانطور که می دانید این نقد است که همیشه دریچه گفتگو و نگاه به آینده را باز نگه می دارد.شما در این مطلب (تا حدودی قدیمی) که به قلم آقای شهرام علی محمدی است با دیدی انتقادی به فضای موسیقی و همچنین مناسبات حاکم بر آن علی الخصوص گروه محترم کامکار روبرو هستید. متذکر شویم که این دیدگاه، دیدگاه مدیران این وبلاگ نیست و نقدی از دیدگاه آقای علی محمدی و شاید خیلی های دیگر می باشد. منتظر نظرات انتقادی شما در عرصه های گوناگون هستیم

 

                            این مقاله را در ادامه مطلب مشاهده کنید